Öğretmen Kimdir? (2)

Kalbine girilmeyen öğrencinin aklına da giremeyeceğini bilmelidir öğretmen.

Bir öğretmen bir öğrencinin kalbinin tamamını doldurur kimi zaman. Kimimiz annesi ya da babası olarak görür o aydınlık geleceğimizin aydınlatıcısını kimimiz de çok yakın bir dostu… Nasıl böyle göremeyiz ki? Neleri paylaşmadık ki onlarla. İlkokul günlerimizde ailemizden ayrılacağımız için ağladığımızda yanımızda öğretmenimiz olmamış mıydı? Ya da bir sıkıntımız olduğunda bunu ilk öğretmenimiz fark edip teselli etmeye çalışmamış mıydı? Hangimiz bir öğretmenimiz değiştiği için isyan etmedik. Küçük kalplerimizde hangimiz o büyük fırtınaları estirmedik? Hangimiz bir öğretmenimizden ayrılacağımız için ağlamadık? Ya da hangi öğretmenimiz bizden gözyaşlarını esirgedi. Ne kadar gizlese de hangimiz görmedi ki o gözyaşlarını? Bizler için saklamadılar mı en büyük hayallerini? Dualarında az da olsa bize de yer vermediler mi? Hepimizin yaşadığı buna benze olayların başka bir emsalini ne başkasından görebiliriz ne de başkalarına öğretebiliriz öğretmen olmadan…

Bir öğretmen nedir mi bir öğrenci için? Öğretmen gecenin en aydınlık yüzüdür bir öğrenci için. Bazen minicik bir tebessüm bazense kocaman bir gözyaşıdır onlar. Kimi zaman acılarının ilacı kimi zamansa bir kalp kırgınlığının en tesirli yapıştırıcısıdır. Onlar değil midir bizim hayatımızın başlangıç noktasını belirleyip bitişini yönlendiren? İşte bir öğretmen bir hayattır bir öğrenci için.

Öğretmenler en güzel, en süslü sözlerin bile tasvir edemediği ama dünyadaki en güzel sözlerden fazlasıyla tasvir edilmeyi hak eden insanlardır. Onlar, en özel, en erdemli ve en çok övgüyü hak eden insanlar. Hepimizin hayatında unutamadığımız örnek aldığımız öğretmenler vardır. Bu öğretmenler hayatımızda izler bırakmışlardır. Hayatlarını adadıkları bu mesleğin hakkını gerçekten vermeye çalışan tüm öğretmenlerin önünde saygıyla eğiliyor, yüreklerine dokunuyorum.

Bir öğretmen bir öğrencinin kalbinin tamamını doldurur kimi zaman. Kimimiz annesi ya da babası olarak görür o aydınlık geleceğimizin aydınlatıcısını kimimiz de çok yakın bir dostu… Nasıl böyle göremeyiz ki. Neleri paylaşmadık ki onlarla. İlkokul günlerimizde ailemizden ayrılacağımız için ağladığımızda yanımızda öğretmenimiz olmamış mıydı? Ya da bir sıkıntımız olduğunda bunu ilk öğretmenimiz fark edip teselli etmeye çalışmamış mıydı? Hangimiz bir öğretmenimiz değiştiği için isyan etmedik. Küçük kalplerimizde hangimiz o büyük fırtınaları estirmedik? Hangimiz bir öğretmenimizden ayrılacağımız için ağlamadık? Ya da hangi öğretmenimiz bizden gözyaşlarını esirgedi. Ne kadar gizlese de hangimiz görmedi ki o gözyaşlarını? Bizler için saklamadılar mı en büyük hayallerini? Dualarında az da olsa bize de yer vermediler mi? Hepimizin yaşadığı buna benze olayların başka bir emsalini ne başkasından görebiliriz ne de başkalarına öğretebiliriz öğretmen olmadan…