Geçen Zaman mı

Dünyanın güneş etrafındaki dönüşü, ilk günkü hızıyla devam etmekteyken üzerindekilerin döngüsü de bir şekilde devamlılığını sürdürmektedir.

Doğan büyüyor, her canlı ölümü görüyor. Mevsimler, renkten renge girip görsel şölen sunuyor seyircilerine. Ne kadar içindeyiz hayatın ya da dışından seyrimiz ne kadar? Bazı olayların içine iyice girdiğinizde gerçeklikten uzaklaşırken bazı olayları anlamak için biraz daha geri çekilip bakmak gerekebiliyor. Büyük fotoğrafı görmek gibi. Bazen ise tam tersi bir durum gerekir, iyice yaklaşmanız gerekir görüp anlamak için. Günlerin geceye, gecenin güne vakti devretmesi sürüp giderken, içinde bulunduğumuz zamanı nasıl geçirdiğimizin hesabı bir gün karşımıza serilecektir.

Zamana anlam katan şey yapıp ettiklerimizdir. Ömür denilen şeyin uzun bir süre olmadığını doksanına merdiven dayamış olan da söylüyor.  Mü’minun Suresindeki diyalog dikkate değer:

﴾112﴿ Allah, “Yeryüzünde kaç yıl kaldınız?” diye sorar.

﴾113﴿ “Bir gün veya günün bir bölümü kadar kaldık; işte, saymakla görevli olanlara sor” derler.

﴾114﴿ Allah buyurur: “Pek kısa bir süre kaldınız; keşke bunu (dünyada iken) bilmiş olsaydınız!”

Dünyada iken ne çok şeyi sonradan “keşke” diyerek anıyoruz. Keşkesiz bir hayat için doğrulara daha çok sarılmamız ve yanlışlardan olabildiğince uzaklaşmamız gerektiğini bilmeyenimiz yok. Birbirimize sabrı ve hakkı tavsiye etmek, ahiret yurdunu kazanmak için dayanışma ve yardımlaşma içinde olmak hepimize kazanç sağlayacaktır.

Rahmetle yâd ettiğimiz, düşünce dünyamızın mümtaz isimlerinden şair, mütefekkir ve eylem adamı Mehmet Akif İNAN ne güzel ifade etmiş:

Kim demiş her şeyin bitişi ölüm,

Destanlar yayılır mezarımızdan!

Mezarından destanların yayılacağı bir hayatı, bu dünyada yaşamak gerekir. Nasıl olsa sona erecek olan bu dünya hayatını, gerçek hayatı kazanma alanı olarak kullandığımız takdirde destanlar yayılacaktır mezarımızdan. Eylemlerimiz söylemlerimiz ile uyumlu ve her ikisi de Rabbimizin emirleri ile uyumlu ise mutlaka destanlar yayılacaktır. Mehmet Akif ERSOY, yoksulluk içinde yaşamış ve vefat etmiştir. Bir şiirinde şöyle diyor merhum:

Toprakta gezen gölgeme toprak çekilince,

Günler şu heyulâyı da er, geç, silecektir.

Rahmetle anılmak, ebediyet budur amma,

Sessiz yaşadım, kim beni, nerden bilecektir?

Saçılan iyiliklerinin arkadan yeşermesi, bırakılan karakterin canlı olması, sözlerine yaşantısı ile hayat vermesi elbette rahmetle anılmayı getiriyor. İslam coğrafyasında Mehmet Akif, kıyamete kadar bilinecek ve rahmetle anılacaktır.

Zamanın ölçüsü herkese göre aynı olmakla beraber değeri ve anlamının aynı olduğunu söyleyemeyiz. Kimileri geçmesini isterken yaşanılan anın bitmemesini isteyen niceleri vardır. Oysa zaman dilimi aynıdır. Bir saat, altmış dakikadır her yerde. Saate, dakikaya kıymet bindiren o vakitte yapılacaklardır.

İnsanlar sıhhat ve vaktin değerini bilme konusunda çoğunlukla aldanmışlardır. Vakit ve sağlık da bize emanet edilen değerlerdir. Gelişen teknoloji hayatımızı kolaylaştıracakken kendimize ve eşe-dosta ayıracak zamanımızın kalmadığından yakınırız.

Gerçekten teknoloji hayatımızı oldukça kolaylaştırmıştır. Annelerimizin çamaşır ve bulaşık yıkadığı zamanları hatırlayın lütfen. Çok yorucu ve uzun işlerdi. Acaba şimdi o vakti, çocuklarına ya da kendilerine ayırıyor mu anneler? Elimizde telefon, bilgisayar ya da kumanda varken kimsenin kimseyi dinleyecek ve anlayacak vakti de kalmıyor. Aynı ailede olan her birimiz, sanal âlemde başkaları ile dertleşiyoruz. Lüzumu olmayan ve olmayacak ne çok yalan yanlış bilgi ile meşgul oluyoruz.

Ey insanlar, dostlarım, arkadaşlarım, öğrencilerim, ömür geçiyor, zaman değil. Kendimize gelelim lütfen. Sanal ilişkiler, gerçeklerin yerini asla tutacak değildir. Hayat, sanalda yaşanmıyor. Kaldırın kafanızı, etrafınıza bir bakın. Çocuklarımız büyümüş, tabiatın rengi değişmiş, farkında mısınız?

Zamanı değerli kılan davranışlarda bulunanlara selam olsun.