İnsan

Karanfil kokuyor ellerim

          Düşlerime gizlenmiş sözlerim.

Duvarlar susmuş konuşmuyor

Yürek taş olmuş acıtmıyor.

Kelimeler yetmiyor anlatmaya

Satırlar sığmıyor yazmaya

Nerede olsa tek başınadır insan

Ölümün habercisi olmasa.

Ya lale açmalı göğsümüzde

Ya da kıpkırmızı bir gül.

Ya dikenleri koparmalı

Yahut gülleri

Aşk için ya şarap içmeli

Ya da aşk için ölmeli.

Kar yağmalı gönlümüze

Lapa lapa ya da düz

İnce ince süzülmeli

Dokunmalı aşk tenimize

Aşk için ölmeli insan

Ya gönlünü vermeli

Ya da kendini bulmalı.

Melda BAŞAK