Ne Biriktiriyoruz – A.Ozan

“Biriktiririz bizler. Para, rakam, istatistik, anı, fotoğraf, … Oysa bunları yaşamayı, tadını çıkararak yaşamayı pek bilemeyiz. Öyle ya da böyle geçen zamanı değerli kılan; yaşadıklarımızdır, insanlara hayatı yaşanılır kıldığımızdır.”

Yukarıdaki paragraf, “Üç Gömlek” adlı kitabımın arka kapağından alınmıştır. (#Üçgömlek – Avni Ozan – Gülbey Yayınları) Biriktirmek önemlidir. Ne biriktirdiğimiz ise daha da önemlidir. Her birimizin yaşayıp geride bıraktığı anıları vardır ki; hatırladığımızda, gülümseriz ya da bir burukluk kaplar yüreğimizi. Anı biriktirmenin en güzeli kayıt altına alınmasındadır. Kiramen Katibi Meleklerin yaptığımız her şeyi kaydettiğine dair bilgiyi ilk duyduğumda idrak etmede zorlanmıştım. Gelişen teknoloji gösterdi ki hiç de zor değil kayıt alma.

Bir eski dostu gördüğümüzde mesafeler kalkar aradan ve o günlere döneriz. Eskiden kalma bir fotoğrafa baktığımızda, ne çok şey geçer gözümüz önünden. Peki, bu yaşadıklarımızın geleceğe etkisi nedir? O dostun varlığı bizi değerli kılmış mı, gelişimimize katkı sunmuş mu, biz ona ne katmışız? Yıllar sonra adı anıldığında hayırla yâd ediyor muyuz, bizi nasıl anıyor bir şekilde tanış olduklarımız?

Yapıp ettiklerimiz, söylediklerimiz, yazdıklarımız hâsılı karakterimiz ile kalıcı izler bırakıyoruz. Geçici bir mekân olan bu dünyadan bir yolcu olarak öncekiler gibi geçip gittiğimizde biriktirdiklerimizden hangisi bize eşlik edecek? Hangi biriktirdiğimizin ne faydası olacak? Geçerli kabul edilenin ne olduğuna dikkat edilmesi ve ona göre davranılması kazancın, kurtuluşun ifadesidir. Necip Fazıl’ın dediği gibi:

Hasis sarraf, kendine bir başka kese diktir!
Mezarda geçer akça neyse, onu biriktir!

İnsanların mal ve para ile imtihanı farklı farklıdır. Peygamber Efendimiz (SAV)’in dilinden durum çok güzel özetlenmiştir: “Bu ümmetin örneği, dört kişinin örneği gibidir:
Allah’ın kendisine mal, rızık ve ilim verdiği bir kul ki; kul bu nimet içerisinde yolunu Rabbi vasıtasıyla bulur, Müslümanlarla ve akrabalarıyla irtibatını kesmez, o verilen nimette Allah’ın hakkı ne ise onu da bilir ve gereğini yerine getirir. Bu kul Allah katında en üstün derecededir.
Yine bir kul ki; Allah ona ilim vermiş mal vermemiştir. Bu kulun niyeti doğrudur ve şöyle der: Eğer malım olsaydı falanın yaptığı gibi yapardım der işte o niyetine göre karşılık görür. Önceki kimse ile sevapta eşittirler.
Yine bir kul ki; Allah kendisine rızık vermiş fakat ilim vermemiştir. İlim ve bilgisizlik yüzünden malını dengesiz biçimde harcar, Rabbine karşı sorumluluk bilinci duymaz, akrabası ve Müslümanlarla alakasını keser ve o malda Allah’ın hakkını da yerine getirmez. Bu kimse en kötü durumdadır.
Yine bir kul daha vardır ki; Allah kendisine ne mal ne de ilim vermiştir. Bu kimse de şöyle der; Eğer malım olsaydı ben de falan kimse gibi o malı kötü yollarda harcardım. O da niyetine göre karşılık görür her ikisinin de günahı eşittir.”

Verilenlerle ne yaptığımızı oluşturmaktadır imtihan. Sadece mal değil, donatılarımızın her birinin de verilmiş olduğunu unutmamak lazım. Heybemizde nelerin var olduğuna dikkat etmek gereğini anlamak için ne olmasını bekliyoruz? Ölüm, acı, doğum, döngü, mevsimler… devam ediyor. + – (artı ve eksi) Her amelin çarpanının arttığı mübarek üç aylara da ermiş bulunuyoruz. “Allâhʼım Receb ve Şâban’ı bize mübârek eyle! Bizi Ramazan’a kavuştur.”

Geri dönüp baktığımızda “keşke” lerden ziyade, “iyi ki” lerin olduğu bir ömür tüketme ve hayırla, dua ile anılmak dileklerimle.